همه ما لحظات مشابهی را تجربه کردهایم که کارهایمان از پروژه درسی و کاری گرفته تا امور خانه و رسیدگی به اهداف شخصی، بیپایان به نظر میرسد و اتمام آنها به نسبت پیشبینی اولیه ما نیازمند زمان و تلاش بیشتری است. گاهی، پاسخ به ایمیل ساده همکارمان به تلاش یک ساعته تبدیل میشود، یا مرتب کردن خانه یک روز کامل از ما زمان میبرد. قانون پارکینسون این پدیده را توضیح می دهد؛ فقدان ددلاین باعث میشود ابعاد کار گسترش پیدا کند و زمان و انرژی بیشتری از آنچه باید، مصرف کنیم. این مفهوم به زندگی روزمره محدود نمیشود و پیامدهای قابل توجهی در طراحی تجربه کاربری دارد.
بر اساس قانون پارکینسون انجام هر کاری به اندازه زمانی که به آن تخصیص داده شده، طول میکشد. به بیان دیگر، هر چه زمان بیشتری برای کار مورد نظرتان در اختیار داشته باشید، زمان بیشتری را هم برای انجام آن صرف خواهید کرد. به عنوان مثال، اگر یک هفته فرصت دارید تا یک کار دو ساعته را انجام دهید، اتمام آن تمام هفته طول میکشد. در این شرایط (از نظر روانشناختی) کار پیچیدگی بیشتری پیدا میکند و دلهرهآورتر میشود. برای پر کردن زمان اضافی در هفته حتی ممکن است بیشتر کار نکنید، بلکه فقط استرس و تنش انجام آن را متحمل شوید.
به دلایلی همه ما فکر میکنیم هر چه ساعتهای بیشتری را به انجام کاری اختصاص دهیم، نتیجه بهتری خواهیم گرفت، اما در عمل اینطور نیست. ذهن ما نمیتواند به درستی مدت زمان مورد نیاز اتمام یک پروژه را تخمین بزند و معمولا بازه زمانی بیشتری را برای انجام آن در نظر میگیرد، حتی اگر بتوانیم در بازه زمانی کوتاهتری آن را تکمیل کنیم. جالب توجه است که در شرایطی که فشار ساعات نهایی را احساس میکنیم، با تمرکز بر روی مهمترین اولویتها تمام تلاش خود را برای تحویل به موقع پروژه به کار میبریم.
همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است، زمان و تلاش نسبت عکس دارند. یعنی شما میتوانید یک پروژه را با تلاش بیشتر در مدت زمان کمتری انجام بدهید و یا همان پروژه را با تلاش کمتر در مدت زمان طولانیتری به اتمام برسانید.
قانون پارکینسون، اصلی است که برای اولین بار در مقالهای توسط مورخ و نویسنده بریتانیایی سیریل نورثکوت پارکینسون (Cyril Northcote Parkinson) در سال ۱۹۵۵ بیان شد. قانون پارکینسون در ابتدا به عنوان تفسیری طنزآمیز درباره ناکارآمدی بوروکراتیک در سازمانها ارائه شد، اما به طور گسترده در زمینههای مختلف از جمله مدیریت زمان، مدیریت پروژه و بهرهوری شخصی به رسمیت شناخته شده و به کار گرفته میشود. این قانون به الگوهای رفتاری و تمایل انسان به طولانی کردن انجام کار و پر کردن زمان موجود اشاره میکند که اغلب به دلیل عواملی مانند تعلل و کمالگرایی رخ میدهد.
از آنجایی که قانون پارکینسون به موضوعات مدیریت زمان مرتبط است، در طراحی تجربه کاربری نیز از همین نقطه نظر میتواند کاربرد داشته باشد. به عنوان طراح، ما باید تلاش کنیم تا زمان انجام کارها را در برنامه کاهش دهیم. هرچقدر زمان بیشتری برای انجام تسک در نظر بگیریم، کاربر هم همانقدر زمان صرف انجام آن میکند. در صورت طولانی بودن فرآیند، ممکن است کاربر با احساس خستگی برنامه را رها کند.
فرض کنید پر کردن یک فرم مصاحبه کاری از هر کاربر ۱۰ دقیقه زمان میگیرد. در این شرایط میتوانیم به کمک اقداماتی نظیر تکمیل خودکار اطلاعات و یا پیشنهاد گزینههای مرتبط، زمان تکمیل فرم را به ۵ دقیقه کاهش دهیم. کاهش زمان مورد انتظار علاوه بر بهبود کلی تجربه کاربری نتایج مثبت زیر را در بر دارد:
در حالی که ممکن است شناسایی برنامه های خاصی که قانون پارکینسون را به صراحت در طراحی رابط کاربری خود اعمال می کنند چالش برانگیز باشد، اصول قانون پارکینسون را می توان در برنامههای مختلف پیادهسازی کرد. در ادامه برنامههای کاربردی که مفاهیم مدیریت زمان و افزایش کارایی در آنها اهمیت دارند آورده شده است:
بسیاری از برنامههای ایمیل و پیامرسان ویژگیهایی مانند تکمیل خودکار آدرسهای ایمیل یا پاسخهای پیشنهادی را برای کمک به کاربران برای تکمیل سریعتر پیامهای خود اجرا میکنند. با کاهش تلاش لازم برای ورود دادهها یا ایجاد پاسخ، این برنامه ها با اصول قانون پارکینسون هماهنگ میشوند.
برنامههای مدیریت وظایف، مانند Todoist ،Trello یا Asana اغلب ویژگیهایی را ارائه میدهند که کاربران را قادر میسازد تا برای پروژههای خود محدودیتهای زمانی تعیین کنند. این برنامهها کاربران را تشویق میکنند تا روی تکمیل وظایف در بازههای زمانی خاص تمرکز کنند و از گسترش غیر ضروری کار جلوگیری کنند.
برنامه های تجارت الکترونیک مانند آمازون یا eBay اغلب دارای ویژگیهایی مانند خرید با یک کلیک یا ذخیره اطلاعات پرداخت هستند. این ویژگی ها زمان و تلاش مورد نیاز کاربران برای تکمیل خرید را کاهش میدهد.
برنامه های تقویم مانند Google Calendar یا Microsoft Outlook ویژگی هایی مانند الگوهای رویداد یا گزینههای رویداد تکرار شونده را ارائه می دهند. این ویژگیها به کاربران کمک میکند تا زمان خود را به طور موثر برنامهریزی و مدیریت کنند.
برنامههایی مانند LastPass یا Password ، تکمیل خودکار اطلاعات ورود به سیستم را در وبسایتها و برنامههای مختلف تسهیل میکنند. با خودکار کردن فرآیند ورود و کاهش نیاز کاربران به به خاطر سپردن و وارد کردن دستی رمزهای عبور خود، این برنامه ها با اصول قانون پارکینسون هماهنگ هستند.
برنامههایی مانند Uber یا Lyft زمانهای تخمینی ورود رانندگان اعلام میکنند و به کاربران این امکان را میدهند تا سفرهای خود را با کارایی بیشتری برنامهریزی کنند. این برنامهها با ارائه یک بازه زمانی مشخص برای رسیدن تاکسی، به کاربران کمک میکنند زمان خود را به طور موثر مدیریت کنند.
برنامههایی مانند TripIt یا Google Trips ویژگیهایی مانند مدیریت برنامه سفر، پیشنهاد فعالیتهای پیشنهادی، و فرمهای از پیش پر شده برای رزرو پرواز یا هتل را ارائه میدهند. این ویژگی ها روند برنامهریزی سفر را ساده میکند و زمان و تلاش لازم برای سازماندهی سفرهای کاربران را کاهش میدهد.
برنامههای تحویل غذا مانند Uber Eats یا DoorDash اغلب آدرس های ذخیره شده، رستورانهای موردعلاقه و گزینههای سفارش مجدد سریع را ارائه میدهند. این اپلیکیشن ها با سادهسازی فرآیند سفارش و کاهش نیاز کاربران به وارد کردن مکرر اطلاعات، در زمان و تلاش کاربران صرفهجویی میکنند.
برنامههای یادداشت برداری مانند Evernote یا OneNote ویژگیهایی مانند میانبرها و سیستمهای برچسبگذاری را برای سازماندهی و بازیابی سریع یادداشتها ارائه میدهند. این ویژگیها به کاربران کمک میکند در زمان صرفه جویی کنند و به راحتی اطلاعات مورد نیاز خود را پیدا کنند.
برنامههای تناسب اندام مانند Strava یا Fitbit به کاربران این امکان را می دهند که با تعیین اهداف، پیشرفت خود را را پیگیری کنند. همچنین برای تداوم فعالیت در برنامه اعلانهای مربوطه را دریافت کنند. این برنامهها با ارائه ویژگیها و یادآوریهای هدفگرا، کاربران را تشویق میکنند تا زمان خود را مدیریت کنند.
افتتاح حساب ویپاد: طبق قانون پارکینسون انجام هر کاری به اندازه زمانی که به آن تخصیص داده شده، طول میکشد. افزایش زمان اختصاص داده شده به یک کار، منجر به پیچیدهتر و وقتگیرتر شدن انجام آن میشود. در صفحاتی که کد فعالسازی برای کاربر ارسال میشود، اعداد به صورت خودکار در فیلدها قرار میگیرد. تکمیل خودکار اطلاعات با کاهش حداقلی زمان و تلاش مورد نیاز برای پر کردن فیلدها، باعث صرفهجویی در زمان کاربر و همچنین کاهش بار شناختی او میشود.
طبق قانون پارکینسون، انجام هر کاری به اندازه زمانی که به آن تخصیص داده شده، طول میکشد. به عنوان مثال، اگر یک هفته فرصت دارید تا یک مقاله را به پایان برسانید، نوشتن مقاله تمام هفته طول میکشد. اساساً، هر چه زمان بیشتری برای انجام کار در دسترس داشته باشید، زمان بیشتری را برای انجام آن صرف خواهید کرد.
۱. زمان لازم برای تکمیل یک کار را به انتظار و مدل ذهنی کاربران نزدیک کنید.
۲. از ویژگی هایی مانند تکمیل خودکار برای صرفه جویی در زمان کاربر هنگام ارائه اطلاعات مهم در فرم ها استفاده کنید. این امکان تکمیل سریع خریدها، رزروها و سایر عملکردهای مشابه را فراهم میکند و در عین حال از گستردگی بی حد و مرز وظایف جلوگیری میکند.
حجم فایل:1.2MB
دیدگاه کاربران