به عنوان طراح تجربه کاربری، وظیفه شما این است که تا حد امکان درباره کاربرانتان اطلاعات کسب کنید و محصول مفیدی خلق کنید که نیازهای واقعی آنها را برآورده میکند. یکی از راههای جمعآوری بازخورد از کاربران هدف، انجام تست کاربردپذیری است. تست کاربردپذیری روشی تحقیقی است که ارزیابی میکند شرکتکنندگان وظایف اصلی را در طرح چقدر آسان انجام دهند. همچنین به این روش تحقیق، مطالعه کاربردپذیری یا تست کاربر نیز گفته میشود.
تست کاربردپذیری به تیم شما کمک میکند تا بفهمید کاربران واقعی چگونه با طرح های شما تعامل دارند و محصول شما چقدر نیازهای آنها را برآورده میکند. از آنجایی که تست کاربردپذیری میتواند نسبتاً ارزان باشد، روشی «کم خطر با پاداش بالا» برای آزمایش طرحها محسوب میشود.
در جلسه تست کاربردپذیری، یک محقق به نام «تسهیل کننده» یا «ناظر» از شرکت کننده میخواهد که وظایفی را انجام دهد. در طول مدتی که شرکت کننده هر کار را کامل میکند، محقق رفتار شرکت کننده را مشاهده میکند و به بازخوردهای او گوش میدهد.
حتی باتجربهترین طراحان با سالها تخصص نمیتوانند با اطمینان نسبت به نیازها و ترجیحات کاربران اعلام نظر کنند. تست کاربردپذیری نقش مهمی در رسیدگی به این عدم قطعیت ایفا میکند.
اهداف تست کاربردپذیری معمولاً شامل موارد زیر است:
تست کاربردپذیری چند مزیت عمده نسبت به روش های دیگر بررسی تجربه کاربری محصول، مانند پرسشنامه یا نظرسنجی دارد:
تست کاربردپذیری در طول توسعه محصول، از مراحل طراحی اولیه تا راه اندازی و بعد از آن، انجام میشود. البته، تعداد مطالعاتی که انجام میدهید به جدول زمانی، اهداف و بودجه پروژه شما بستگی دارد. چند مرحله کلیدی در طول شکلگیری محصول وجود دارد که انجام تست کاربردپذیری میتواند بسیار مفید باشد:
انجام تست کاربردپذیری در ابتدا به اطمینان از اینکه محصول در مسیر درست قرار دارد و مشکلات عمده کاربردپذیری را آشکار میکند، کمک میکند.
تست نمونههای اولیه میتواند به شما کمک کند تا قبل از اینکه زمان و منابع زیادی را برای توسعه سرمایه گذاری کنید، مشکلات کاربردپذیری را شناسایی کنید.
آزمایش در طول توسعه میتواند به شما کمک کند تا مشکلات را زودتر تشخیص دهید و مطمئن شوید که محصول شما نیازهای کاربر را برآورده میکند.
آزمایش نهایی قبل از راهاندازی میتواند به شما در شناسایی هر گونه مشکل یا فرصتهای بهبود لحظه آخری کمک کند.
تست کاربردپذیری حتی پس از راهاندازی یک فرآیند ضروری است، زیرا بازخورد کاربران واقعی میتواند به شما در ایجاد بهروزرسانی و بهبود محصول در طول زمان کمک کند.
در شرایط زیر شما ممکن است نیازی به انجام تست کاربردپذیری نداشته باشید:
وظایف در تست کاربردپذیری، فعالیت های واقعبینانهای هستند که شرکتکننده ممکن است در زندگی واقعی در محصول شما انجام دهد. بسته به سؤالات تحقیق و نوع تست کاربردپذیری، میتوانند بسیار خاص یا عمومیتر طراحی شوند. دستورالعملها را میتوانید به صورت شفاهی برای شرکتکننده بخوانید یا آنها را در کاربرگ نوشته و به شرکتکننده تحویل دهید. اغلب از شرکت کنندگان میخواهیم که دستورالعملهای کار را با صدای بلند بخوانند.
نمونهای از تسک واقعی برای تست کاربردپذیری:
چاپگر شما “خطای ۵۲۰۰” را نشان می دهد. چگونه می توانید از پیام خطا خلاص شوید؟
جمله بندی وظایف در تست کاربردپذیری بسیار مهم است. در صورتی که کاربر در درک وظیفه به اشتباه بیفتد ممکن است بر نحوه انجام کار تاثیر بگذارد. نکته مهم دیگر این است که متن سوالات و وظایف باید با هر شرکت کننده، به ترتیب مشابه تکرار شود.
شرکتکنندگان باید نماینده کاربران هدف محصول باشند که در حال حاضر از محصول یا خدمات در زندگی واقعی استفاده میکند. از طرف دیگر، در برخی موارد، شرکتکننده ممکن است پیشزمینهای مشابه با گروه کاربر هدف داشته باشد، یا ممکن است نیازهای مشابهی داشته باشد، حتی اگر کاربر محصول نباشد.
تسهیل کننده ممکن است از شرکت کنندگان بخواهد که اعمال و افکار خود را در حین انجام وظایف بازگو کرده و با صدای بلند فکر کنند.این روش «فکر فکر کردن با صدای بلند» نامیده میشود. هدف این رویکرد درک رفتارها، اهداف، افکار و انگیزههای شرکتکنندگان است. همچنین با این روش میتوانیم اطمینان حاصل کنیم که شرکتکننده دستورالعمل ها را به طور کامل میخواند، و به محققان در یادداشتبرداری کمک میکند.
تسهیلگر شرکتکننده را در فرآیند آزمون راهنمایی میکند. او دستورالعمل را به کاربر تحویل میدهد، به سؤالات شرکتکننده پاسخ میدهد و سؤالات بعدی را میپرسد. تسهیلگر باید تلاش کند که آزمون به دادههای معتبر و با کیفیت بالا برسد، بدون اینکه تصادفاً بر رفتار شرکتکننده تأثیر بگذارد. رسیدن به این تعادل دشوار است و نیاز به آموزش دارد. در یک شکل از تست کاربردپذیری به نام تست کنترل نشده از راه دور، یک برنامه کاربردی ممکن است برخی از نقش های تسهیلکننده را انجام دهد.
تست کاربردپذیری میتواند به صورت کمی یا کیفی و کنترل شده یا کنترل نشده انجام شود:
دادههای کیفی راهی ساده برای ارزیابی میزان کاربردپذیری یک سیستم هستند. محققان شرکتکنندگان را در هنگام مواجهه با چالشهای بخشهای مختلف رابط کاربری تماشا میکنند و متوجه میشوند که کدام جنبههای طراحی باعث ایجاد مشکل میشوند و کدام یک به خوبی کار میکنند. آنها میتوانند از شرکت کنندگان سؤالات بیشتری بپرسند و مطالعه را برای درک مسائل خاصی که شرکت کنندگان با آن روبرو هستند تنظیم کنند. بر اساس درک محققان از تجربه کاربر و احتمالاً با مشاهده برخورد یا عدم برخورد دیگر کاربران با همان مشکل، محققان تصمیم میگیرند که کدام بخشهای محصول نیاز به بهبود دارد.
دادههای کمی ارزیابی غیرمستقیم از کاربردپذیری یک طرح ارائه میدهد. آنها میتوانند بر اساس عملکرد کاربران در یک کار معین (مثلاً زمان انجام کار، میزان موفقیت، تعداد خطاها) باشند یا می توانند درک شرکتکنندگان از کاربردپذیری را منعکس کنند (به عنوان مثال، رتبهبندی رضایت). معیارهای کمی صرفاً اعداد هستند و به این ترتیب، تفسیر آنها در غیاب یک نقطه مرجع دشوار است. به عنوان مثال، اگر ۶۰٪ از شرکت کنندگان در یک مطالعه بتوانند یک کار را انجام دهند، خوب است یا بد؟ اعلام نتیجه به طور مطلق سخت است. به همین دلیل است که بسیاری از مطالعات کمی معمولاً هدفشان توصیف کاربردپذیری یک سایت نیست، بلکه بیشتر آن را با یک استاندارد شناخته شده یا با کاربردپذیری محصول رقیب یا طراحی قبلی مقایسه میکنند.
تعداد شرکتکنندگان مورد نیاز برای آزمون کاربردپذیری بسته به نوع مطالعه متفاوت است. برای یک مطالعه کیفی معمولی کاربردپذیری از یک گروه کاربری، توصیه میکنیم از پنج شرکت کننده برای کشف اکثر مشکلات رایج در محصول استفاده کنید.
در مطالعات کاربردپذیری کنترل شده شخصی به عنوان ناظر، شرکتکنندگان را در مطالعه در زمان واقعی راهنمایی میکند. این جلسات امکان ایجاد رابطه بین ناظر و شرکت کننده را فراهم میکند و به شرکت کننده کمک کند تا بازخورد بیشتری درباره طرح بازگو کند و به اشتراک بگذارد. این دسته از مطالعات بهترین انتخاب برای زمانی است که بخواهید به جزئیات بپردازید زیرا میتوانید برای کسب اطلاعات بیشتر در طول جلسه سؤالات بیشتری بپرسید.
این تستها بسیار شبیه به مطالعات حضوری عمل میکنند. تسهیلگر همچنان با شرکتکننده در تعامل است و از او میخواهد که وظایف خود را انجام دهد. با این حال، تسهیل کننده و شرکت کننده در مکان های فیزیکی متفاوتی هستند. معمولاً تستهای کنترل شده را میتوان با استفاده از نرمافزارهایی مانند Skype یا برنامههای مشابه انجام داد.
در مطالعات کاربردپذیری کنترل نشده، شرکتکنندگان وظایف را بدون راهنمایی ناضر انجام دهند. شرکتکنندگان در طول تست با سرعت خود و اغلب در محیط خود حرکت میکنند. معمولاً روند تست به شکل ویدئو ضبط میشود و تیم UX فیلم را بررسی میکند. مطالعات کنترل نشده از آنجایی که با دقت بیشتری نحوه تعامل کاربر با محصول را در دنیای واقعی شبیه سازی میکنند، میتواند سودمند باشد.
برای اینکه تست کاربردپذیری به بهترین شکل ممکن اجرا شود باید:
تست کاربردپذیری یکی از اجزای اساسی طراحی تجربه کاربر است که بر ارزیابی کاربردپذیری و اثربخشی محصولات یا خدمات دیجیتال تمرکز دارد. مطالعه کاربردپذیری شامل مشاهده سیستماتیک و جمع آوری بازخورد از کاربران هدف در هنگام تعامل با یک محصول یا انجام وظایف خاص است. هدف اولیه از تست کاربردپذیری، شناسایی مشکلات کاربردپذیری، درک رفتار و ترجیحات کاربر و بهبود تجربه کلی کاربر است. با انجام تست کاربردپذیری، طراحان بینش ارزشمندی در مورد نحوه هدایت، درک و تعامل کاربران با یک محصول به دست میآورند و به آنها اجازه میدهد تصمیمات طراحی آگاهانه بگیرند و راهحلهای مؤثر را پیادهسازی کنند. تست کاربردپذیری در راستای بهبود محصول شواهد تجربی و بازخورد عملی را فراهم میکند که با نیازهای کاربر همسو میشوند، کاربردپذیری را افزایش میدهند و در نهایت منجر به تجربههای رضایتبخشتر و کاربرپسندتر میشوند.
دیدگاه کاربران